Vertrouwen in goede afloop sluiting Henricus

Woensdag 1 februari vond in het atrium van Huize Henricus de informatiebijeenkomst plaats over de voorgenomen sluiting van de zorglocatie. Alle bewoners en hun contactpersonen waren aanwezig. Duidelijke communicatie zorgde voor vertrouwen in een goede afloop.

Onverwacht. Rigoureus. Verdrietig. Die woorden typeerden het nieuws over de voorgenomen sluiting van Huize Henricus. En tegelijkertijd hebben de meeste bewoners wel gezien of ervaren dat het gebouw zich minder goed leent voor de steeds intensievere zorgvraag die zij hebben, weet Jacqueline Simon, hoofd van Huize Henricus. “We hebben gedwongen verhuizing van individuele cliënten met een verpleeghuisindicatie vaak zo lang mogelijk geprobeerd uit te stellen. Maar de faciliteiten en de kennis om onze bewoners van de juiste zorg te kunnen voorzien, moesten we veelal uit St. Elisabeth laten komen.”

Het zijn de ontwikkelingen binnen de ouderenzorg die Huize Henricus de das omdoen. Uitsluitend mensen met een zware zorgvraag worden vandaag de dag (in lijn met het overheidsbeleid) nog in zorglocaties opgenomen. Complexe zorg die niet geboden kan worden in Huize Henricus. En zo kwamen de afgelopen jaren steeds minder mensen binnen, en verhuisden de bewoners die gaandeweg meer zorg nodig hadden. 

Van de huidige twintig bewoners zijn er slechts zeven die een zorgbehoefte hebben waar Huize Henricus op ingericht is. “Natuurlijk willen de bewoners liever hier blijven wonen”, zegt Hans van Herwijnen, manager van zorggroep Maas & Waal. “Maar ze begrijpen het wel dat er een moment komt, dat het niet meer vol te houden is. En gelukkig zijn we in de positie dat we de bewoners als één groep kunnen laten wonen in het voormalige Zorghotel in St. Elisabeth. Dat zal voortaan Elsenburcht 3 heten.”

Voorafgaand aan de informatiebijeenkomst konden bewoners en/of hun contactpersonen hun vragen kenbaar maakten. Die vragen zijn (samen met de antwoorden) verwerkt in de presentatie die door Van Herwijnen tijdens de informatiebijeenkomst werd gegeven. “Het zijn vooral praktische vragen waar mensen mee zitten: waar kom ik terecht? Wie draait er op voor de kosten? Kan ik mijn eigen meubelen meenemen? Bij de sluiting an sich heeft eigenlijk niemand vraagtekens geplaatst.”

Van Herwijnen is blij dat er weinig onrust is ontstaan rondom het voornemen tot sluiting van Huize Henricus. Duidelijke communicatie heeft daaraan bijgedragen, meent hij. Dat zorgt voor vertrouwen. “We benoemen eerlijk waar het op staat. Ja, de kamers in Elsenburcht zijn doorgaans kleiner dan in Huize Henricus. Maar bewoners en medewerkers blijven als een groep bij elkaar. En de faciliteiten in St. Elisabeth zijn beter, er zijn meer activiteiten, er is meer levendigheid in Beneden-Leeuwen. Dat is ook veel waard.”

Na de informatiebijeenkomst is Jacqueline Simon samen met de eerstverantwoordelijke verzorgende gestart met het houden van individuele gesprekken met de bewoners. Tijdens deze gesprekken worden hun wensen omtrent hun nieuwe woonomgeving geïnventariseerd. “Daarmee rekening houdend gaan we een indeling maken.” De volgende stap is het moment dat de medewerkers samen met de bewoners voor het eerst een kijkje gaan nemen in hun nieuwe onderkomen. Hoe lastig misschien ook, het is volgens Jacqueline Simon iets waar sommige bewoners nu al voorzichtig naar uitkijken.