Welkom in St. Elisabeth!

16.00 uur: Met de overhandiging van de sleutels aan de oudste bewoonster van Huize Henricus (104 jaar!) en een welgemeend 'Welkom in St. Elisabeth' is de officiële overdracht ten einde gekomen. Langzaam maar zeker gaan alle nieuwe bewoners van Elsenburcht 3 hun eigen kamer verkennen. Helaas zijn nog niet alle meubelen en dozen verhuisd van Huize Henricus naar St. Elisabeth. Maar lang kan het volgens Jacqueline Simon, leidinggevende, niet meer duren. Hoe dan ook zit het grootste deel van een behoorlijk ingrijpende operatie erop. Het wennen aan een nieuwe woonomgeving voor de nieuwe bewoners en hun familieleden kan beginnen.

Het uitpakken kan beginnen
15.40 uur: vier man/vrouw sterk soms wordt er de nodige arbeid verzet in de nieuwe kamers van de bewoners van Elsenburcht 3. Wat op de plattegrond een logische indeling leek, wordt nog eens kritisch tegen het licht gehouden. 'Moet het bed daar wel komen te staan?' 'Kan die kast niet beter hier geplaatst worden?' Een medewerker wordt om advies gevraagd. Zij vertelt dat het voor de zorg niet echt uitmaakt hoe het bed staat, maar voor mevrouw misschien wel. En geruststellend: "Maar als de indeling niet blijkt te bevallen, dan draaien we het volgende week toch gewoon weer om? Dat kan allemaal."

Overhandiging van de sleutels
15.10 uur: En eindelijk is het moment daar! De eerste bewoners (van de eerste verdieping) krijgen hun sleutel. Hoewel, sleutel? Niet in de klassieke zin des woords. De zogenoemde 'tag' (elektronische sleutel) waarmee de deuren in St. Elisabeth te openen zijn, is even wennen voor sommige bewoners.
Na het overhandigen van de sleutels van Huize Henricus en het tekenen voor ontvangst van de tag, kunnen bewoners eindelijk naar hun kamer. En daar wordt inmiddels best wel naar uitgekeken.

De hulptroepen arriveren
14.55 uur: De Plaza stroomt weer langzaam vol. Niet alleen met bewoners, maar vooral met 'hulptroepen': familieleden die zijn ingeschakeld om te helpen bij het uitpakken van de verhuisdozen en het 'eigen maken' van de kamer. Jacqueline Simon, leidinggevende, vertelt de aanwezigen dat ze om 15.00 uur, geheel volgens planning, beginnen met het uitreiken van de sleutels. Eerst aan de bewoners van de eerste etage, daarna aan de bewoners van de tweede etage. "En wie het eerst boven is, krijgt prijs?", vraagt een familielid lachend. Nog heel even geduld, dan maken de bewoners (opnieuw) kennis met hun nieuwe woning.

Rusten en wachten
13.30 uur: Na de lunch is het even rust wat de klok slaat. Sommige bewoners kiezen ervoor om naar bed te gaan. Anderen blijven achter in de Plaza en soezen af en toe eventjes weg in hun stoel of praten wat met elkaar. 'Wie komt er uit Dreumel?", vraagt Truus de Keijzer, facilitair coördinator, aan enkele dames aan een tafel. Een mevrouw steekt haar hand op. "Kende die?", vraagt ze wijzend op een dame in een rolstoel. "Zij komt oorspronkelijk ook uit Dreumel." En ja hoor, ze blijken elkaar te kennen. In ieder geval van gezicht. Meerdere mensen kennen elkaar, zo blijkt aan diezelfde tafel. Meestal omdat bewoners al eens eerder (tijdelijk) in Elisabeth hebben gewoond. "Ik zie wel een hoop bekende gezichten hier ja."
Op de eerste verdieping, op Elsenburcht 3, wordt ondertussen onverkort hard doorgewerkt. Nog anderhalf uur, dan vindt de sleuteloverdracht plaats...

Lekker lunchen
12.15 uur: Net voordat alle bewoners van St. Elisabeth aan de lunch beginnen, neemt Truus de Keijzer, facilitair coördinator, het woord. Zij vertelt allereerst aan alle aanwezigen dat sinds vandaag de bewoners van Huize Henricus deel uitmaken van St. Elisabeth. En natuurlijk heet zij de bewoners van Huize Henricus van harte welkom in de Plaza. Als Jacqueline Simon, leidinggevende, vervolgens iedereen smakelijk eten wenst, start de maaltijd met een gebonden champignonsoep of heldere bouillon en vervolgens een keuze uit andijviestamppot met sucadelapje of spekrollade met prei en gekookte aardappelen. En hier en daar vergezeld door een lekker glaasje wijn...

Dozen, dozen en nog eens dozen
11.15 uur: En ondertussen wordt er op en rondom Elsenburcht 3, zoals de nieuwe woonomgeving van de bewoners van Huize Henricus heet, druk gewerkt om alle meubels, dozen en persoonlijke spullen in de kamers te plaatsen. In sommige gevallen blijkt dat nog wel wat voeten in de aarde te hebben - de kamers zijn in de meeste gevallen niet zo ruim als in Henricus. En dat vraagt het nodige van de creativiteit en flexibiliteit van verhuizers en medewerkers...

Kennismaken met de Plaza
10.45 uur: Eerder liet Jacqueline Simon, leidinggevende, weten dat de burgemeester zou langskomen. Maar vooralsnog is hij nog niet geweest. Na de koffie, die volgde op het ontbijt, dalen de eerste bewoners af naar de Plaza. Voor een spelletje, een drankje of een wandeling met de kleinkinderen. Daar zullen de bewoners van Huize Henricus heel binnenkort kennismaken met de bewoners van St. Elisabeth. En met de medewerkers. Allemaal nieuw is het niet altijd. Sommige medewerkers hebben eerder al gewerkt in Huize Henricus en kennen de bewoners al (een beetje). En andersom werkt het ook: medewerkers worden herkend als dochters van oude vrienden. Ook dit draagt bij aan een dag vol emoties.

Welkomstontbijt
9.30 uur: Alle bewoners zijn gearriveerd in St. Elisabeth. In de Kern staan drie feestelijk gedekte tafels klaar om de bewoners welkom te heten. "Lokspijzen" noemt een van de bewoners het lachend. Als iedereen een plekje heeft gevonden, houdt leidinggevende Jacqueline Simon een kort welkomstwoordje: "Want jullie willen natuurlijk lekker gaan eten na de reis die we er met elkaar op hebben zitten." Ze verzekert de bewoners er met elkaar een mooie tijd van te gaan maken. Daarna kan er heerlijk gegeten worden. "Eet smakelijk allemaal!"

Een traantje wegpinken
8.45 uur: Inmiddels staan ook de bewoners klaar die met de tweede busrit meegaan. Het is even passen en meten met de rolstoelen die mee moeten. Hier en daar wordt een traantje weggepinkt, zowel bij bewoners als bij familieleden en ook bij de medewerkers. "Mijn schoonmoeder ondergaat het gelaten, maar ik vind het toch niet niks als je na zoveel jaar in Huize Henricus moet verhuizen. Dat doet me echt wel wat ja..."

De eerste bewoners vertrekken
7.45 uur: De bus staat klaar voor de deur. Zeven bewoners vertrekken in colonne via de zij-ingang naar buiten. Gelukkig is het net even droog. Via de laadklep krijgen zij een-voor-een een plekje in de bus. Net als hun rollators. Familieleden begeleiden hun vaders en moeders en nemen in sommige gevallen de laatste spulletjes mee: de inhoud van de ijskast, een klok. "De tijd gaat met jullie mee hoor!"

Nog een laatste kopje koffie in Huize Henricus
7.30 uur: De bewoners die als eersten naar St. Elisabeth worden gebracht, druppelen langzaam maar zeker De Zoete Inval binnen. Terwijl ze wachten op vertrek, wordt voor de laatste keer een kopje thee of koffie gedronken in Huize Henricus. De een kijkt uit naar de nieuwe woonomgeving. 'Omdat daar meer te doen is dan in Huize Henricus.' De ander vindt het best wel spannend wat er komen gaat. En weer een ander ondergaat de verhuizing gelaten: "Klagen geen nood, stuiten geen brood."