Vrienden zijn er om te helpen

Met veertien jaar zitting in het bestuur van de Vrienden van Alde Steeg, was hij een veel en ook graag geziene persoon in het zorgcentrum: Jacques Peters. Iedere week kwam hij er wel een keer binnenlopen. Als hij in Nederland was tenminste. Tegenwoordig brengt hij ook veel tijd door in zijn huis in Hongarije. Voor zijn inzet ten behoeve van de Vrienden maakte het weinig uit. “Als eindverantwoordelijke voor de website en sociale media kon ik mijn werk altijd en overal doen, zolang ik maar een computer en internetverbinding had.”

Dat was wel anders in 2003. Toen was er geen website, maar ook geen geld, geen ruimte en geen bestuur. “Samen met Tiny van Loveren, voorzitter van het bestuur, werd ik gevraagd om de stichting nieuw leven in te blazen. Met als doelstelling om activiteiten die het welzijn van de bewoners bevorderen te stimuleren, steunen en financieren.” En dat doen de Vrienden Van dan ook volop. “We hebben een keer een verwenmiddag voor bewoners georganiseerd, die in het teken stond van gezondheid, gezelligheid en verwennerijen. Verder zijn we met de bewoners naar Beuningen on Ice geweest, en een hoogtepunt vormde natuurlijk het uitje naar de dierentuin dat we eens in de twee jaar organiseerden.”

Doordat Jacques ook in de cliëntenraad van Alde Steeg zat, wist hij goed wat er leefde onder de bewoners. Belangrijk, want een bewoner vandaag de dag is echt anders dan iemand die tien jaar geleden in Alde Steeg woonde. “Toen liepen sommigen nog zelfstandig mee met de wandelavondvierdaagse. Dat is nu ondenkbaar. Vroeger organiseerden we een rondrit door Maas en Waal, gevolgd door een boottocht over de Maas. Maar voor de huidige bewoners is dat te veel op één dag. In plaats daarvan probeerden we meer activiteiten in de verschillende huizen te organiseren.”

Het maakte het werk van de Vrienden Van er niet minder leuk om, vindt Jacques. “Ik heb in veel verschillende besturen gezeten. Vaak heb je dan te maken met allerlei instanties en welles-nietes-discussies. Dat was hier niet aan de orde. Je zag dat de mensen, of ze nou oud zijn of beperkingen hebben, toch gelukkig zijn met een muziekmiddag die we organiseerden of een pannenkoekenbus die we lieten komen. Ik ben blij dat ik aan dat geluk mijn steentje kon bijdragen.”