Berichten van binnen: mevrouw Vonk uit het zMW Revalidatie- en Behandelcentrum

“Net voordat de boel op slot ging, ben ik hier gekomen. Ik ben uitgegleden op straat. Daarbij heb ik twee schouders gebroken. Een moest geopereerd worden, de ander niet. Maar ik moest alles opnieuw leren. Daarom ben ik hiernaartoe gekomen.”

“Mijn schoonzoon mocht nog mee naar binnen. Maar mijn dochter niet. Zij had koorts – ik denk van de spanning. Mijn kleindochter is in het begin nog twee hemdjes komen brengen waar de drukknoopjes van waren veranderd. Toen moest ik naar beneden komen omdat zij niet meer naar boven mocht. Daarna gingen de deuren dicht. Gelukkig hebben wij hier allemaal een telefoon en kunnen wij videobellen. Verder krijg ik heel veel kaarten. Van familie en van vrienden en kennissen. Als ze de post uit de bus halen is het bijna allemaal voor mij.”

“Ik kan niet zeggen dat ik bang ben door corona. Maar ik vind de situatie wel beangstigend. Je vraagt je af: waar gaat het naartoe? Het ergste vind ik dat we hier geen bezoek mogen hebben. Daar heb ik natuurlijk wel begrip voor. Sterker, mensen die klaar met hun revalidatie zijn en naar huis gaan, willen liever hier blijven. Thuis zie je in deze coronatijd ook niemand; iedereen moet thuisblijven. Hier hebben we tenminste nog onderling contact. We moeten wel op anderhalve meter afstand van elkaar zitten, maar praten, tv-kijken en puzzelen in de huiskamer kan wel.”

“Of ik iets anders merk aan de zorgmedewerkers? Ach, dat personeel is zo lief voor ons. Niks is ze teveel. Of zaken anders dan anders gaan weet ik niet. In het begin kon ik niet zelfstandig eten, toen hebben ze me daarbij moeten helpen. Dan kun je echt geen anderhalve meter afstand houden. Dat geldt ook voor de revalidatie. Wel zie ik dat spullen die ik gebruik daarna worden ontsmet.”

“Het is fijn dat we naar buiten mogen, in de binnentuin, verder niet. Gisteren ben ik nog even met een andere mevrouw daar geweest. Eind april hoop ik naar huis te kunnen. Ik sta ervan te kijken wat ik inmiddels allemaal weer zelf kan doen: eten, mezelf wassen, mijn bloes aantrekken. Maar een leuke foto voor bij dit artikel zit er niet in. Ik had al lang naar de kapper moeten gaan, maar die zijn dicht. En nu heb ik een coronakapsel, haha. Ach ja, we moeten de lol er maar een beetje proberen in te houden.”